GEWETE.
Hoe jy nie in die lug bly hang nie
jou koue greep , harde hale
en tussen die droe takke le jy vir my en glimlag
en daar skiet die hemel oop
oplaas `n warm wind
wat streel streel jou koue asem weg blaas
en hoor nou net die kore van `n oggend lied
bring die lente stuk stuk terug
met eens die verlede lank klaar verby
en sit ek weer in die oggend strale
ek hou jou briesie op `n afstand weg
lag lag fluit die lente blare
skoon is die lug met aand sterre skitter
diep asems en tande kners
stok styf span die rug want
skielik hoor ek jou nog sag sag vir my vluister.
Jy by die see
In my drome sien ek ‘n duidelike beeld
Van jou en hoe jy wandel langs die see
en die aandwind huil alweer verveeld
net voor die eerste ster sy glimlag gee
Donker kaalvoet spore sink diep in
nog dieper in die nat en koue sand
Ek verlang nou, en ek wens, besin
Ag, was jou spore maar in my hand
Die lang spore ry loop kronkelend
Soos wat jy vlug, en soos wat jy jaag
Weg van die bruisende gety
Oomblikke later – Die maanlig skuif verby
Die laaste sonlig weerkaats jou gesig
Al blink dit nogsteeds, steur dit nie jou sig
Jou een oog is oop, en steeds is hy droog
Tog wil daar trane uit alby oë kom.
‘n reguit ry spore vleg deur joune in
Iets jaag jou steeds
Of wie volg jou spore, waar het dit begin?
dalk kan dit ek wees?
Jou spoor is nog nie in myne gevlek
Die strand lê nog ver vorentoe uitgestrek…
Rooskleurige prinses van die velde
Wingerde gedroom al en deur gestap
’n Hart wat so hunker na wandelinge hand aan hand
Smagtend na dit wat voor lê
Soetsappige vreugde deur dring tot diep siele genot
Muse sou haar as opvolger beskik
Dag na dag wandelend in dit wat die lewens rivier genoem word
Sou sy beslis Eva se spieëlbeeld wees
Die Romeinse godin van skoonheid se kind in werklikheid
Geluk sou werklik die wenner van haar hart sin wees
Haar wese te verwoord ’n kuns op sy eie
Sy sou ritme verwese
’n bloeisel verwerklik tot blom
Sterrekind sal sy ewig wees
deur Theresa Rossouw
Liefde is n roos wat bloedrooi blom, bloos. N wolk vol water dig wat groei, en blink. 'n Reënboog,vol kleur wat alle bande van negatief en donker skeur.
Liefde, n rivier vol en wyd, buig dit die onbuigbare, laat die mooi ontpop uit die vuil en die gekraak, gebreek, en wys die prag diep in n hart verstéek.
'n Ligkrans omvou dit die pyn en laat die seer verdwyn. Die kwaad vergeet, bedek. Dit is hoe wyd en diep die Vader liefde strek.
'n Vrug van die beste gehalte, uit die tuin van die Allerhoogste. Vars en puik,die liefde wat ons elke dag uitbasuin!
On the page - of this lore
painted verdant by - the rod of God
a word traveler - unveils
A song, - its charm
perhaps, sounding - on the mystic
blue - sea
Amidst the echoes - of peripheral visions
his thoughts are - dancing wildly with the
orphic - wind
Like - the twists
of leaves - in early Autumn
that innocently - falling in passion,
seeking a home, - to entertain the souls
He sighs through… - the remnants-of dreams
and finds himself - a proverbial comfort
In the breath of - this blossoming page is
a verdant lore, - the scents of my life
---
The cleave is three poems in one and was created
by Dr. Phuoc Tan Diep, poet and artist. To learn
more about this poetic form, visit the link below
http://cleavepoetry.wordpress.com/
This
Is
My
Shadow
Poetry is my escape - and my cure
I float - in word
like free bird soaring - swiftly
into the blue sky; freedom is not - found
in what you can offer - me
but in what I can do - for my self, without you
vacuuming - my whole
Oh, my shadow - can only be
seen by those who are willing to see - me
--
The cleave is three poems in one and was created
by Dr. Phuoc Tan Diep, poet and artist. To learn
more about this poetic form, visit the link below
http://cleavepoetry.wordpress.com/